Mudanya Mutlu Sonlu Masöz

Paket edilmemiş. Elizabeth, sırayla kızların ikisine de sarılarak, “Teşekkü r ederim, canlarım” dedi. “Bugü ne kadarki en gü zel doğum gü nü m bu oldu.” sonrasında mumları ü fleyip Mudanya Mutlu Sonlu Masöz armağanları açtı. Janet’in armağanı olan inciçiçeği kokulu talk pudrasını ve Nancy’nin armağan ettiği bilmeceyi gö rü nce kü çü k bir çığlık attı. Bilmecenin ü ç beyaz, ü ç de siyah topu vardı; sallayarak bunları uygun deliklere sokmak gerekiyordu. Nancy böyle şeylerde pek beceriklidir.

Nancy, “Babamın sana aldığı armağan nerede?” diye sordu. “O da sana bir armağan vereceğim söylemişti.” Elizabeth, “bir ihtimal bu yıl unutmuştur, şekerim” diye karşılık verdi. “inanırım, sonradan anımsayacaktır.” Janet, düşünceli bir tavırla, “Anlamıyorum” dedi. “Pastanın parasım bize o verdi.” Nancy birden gö zyaşlarına boğuldu. “Hani sö ylemeyecektik!” Sonrakoşarak odadan çıktı. Elizabeth onun hıçkıra hıçkırâ ağlayarak merdivenden yukarı çıktığım duydu.

Janet, “Son zamanlarda pek gergin” dedi. Bunu Elizabeth’in kâtlanamadığı o yetişkin sesiyle sö ylemişti. Sonra ağırbaşlı bir tavırla kardeşinin ardısıra gitti. Elizabeth’i yenmemiş pastayla ve bir yığın buruşmuş paket kağıdıyla başbaşa bıraktı. Elizabeth pastayı kesip iki tabağa koydu, sonrasında kızları okşayıp avutmaya hazırlanarak tabakları yukarı gö tü rdü . Kızların odasına girip oturdu, yü zü koyun yatakta yatan Nancy’nin sırtım ovaladı. Hava aşırı sıcaktı. Elizabeth ü st dudağının, ü zerinde, dizlerinin altındaki boşluklarda terin yoğunlaştığını hissediyordu.

Mudanya Mutlu Sonlu Masöz

Janet, “Gö steriş  yapıyor, hepsi  bu”  dedi. O¨ bü r yatağın ü zerinde  oturmuş, şekerden yapılmış gü llerden birini yalıyordu. “aslına bakarsak bir şeyciği yok.” Nancy boğulur benzer biçimde sesler çıkarmayı kesip birazcık yatışınca, Elizabeth eğilip başını onunkine yasladı. “Neyin var, yavrum?” “Babamla sen artık birbirinizi sevmiyorsunuz.” Elizabeth, tanrı kahretsin diye dü şü ndü . Bu işi Nate başlattı. Bırakmalıyım, o uğraşsın şimdi de.

Tık çocukları bir taksiye, gö nder babalarına. Sonra kendisini toparlayarak, dü zgü n bir sesle, “Biliyorum, babamzın artık burada, bizimle birlikte oturmaması sizi mutsuz ediyor” dedi. “Bir sü re ayrı oturmamızın tamamımız için daha iyi olacağım dü şü nmü ştü k. Babanız ikinizi de çok seviyor. Babanızla ben de her zaman birbirimizi seveceğiz, çü nkü siz ikimizin de çocuklarısınız ve biz de sizi çok seviyoruz. Hadi bakayım, şimdi iyi bir kız gibi otur da şu güzelim pastanı ye.”